Rodzaj
W języku norweskim podobnie jak w polskim każdy rzeczownik posiada swój rodzajnik (żeński, męski i nijaki) który podawany jest razem z używanym rzeczownikiem.
Mianowicie:
męski - en
żeński - ei
nijaki - et
Np.
en by - miasto
ei gate - ulica
et barn - dziecko
Niestety sprawy komplikują się, ponieważ w języku norweskim rzeczownik może istnieć w dwóch formach:
Nieokreślonej - formy nieokreślonej używany łącznie z rodzajnikiem i odnosi sie ona do osób/rzeczy o których mówimy pierwszy raz lub ich nie znamy.
np. Anna har et barn (Anna ma dziecko)
Określonej - formy określonej używany natomiast gdy rzecz/osoba o której mówimy jest na znana. lub gdy wskazujemy jakąś osobę/rzecz.
np. Barnet heter Tomek (Dziecko nazywa się Tomek)
Co bardziej spostrzegawczy zauważyli raczenik
et barn zmienił się w
barnet. Wynika te ze zmiany formy z nieokreślonej na określona (a w zasadzie ze zmiany rodzajnik z nieokręlonego na określony). Zmiana formy jest stosunkowo prosta i wynika z rodzajnika nieokreślonego.
rodzaj męski - dodajemy końcówkę -en
rodzaj żeński - dodajemy końcówkę -a
rodzaj nijaki dodajemy końcówkę -et
np.
en by -> by
en
ei gate -> gat
a
et barn -> barn
et
Żeby nie było za łatwo (chociaż w zasadzie to ułatwienie :) reforma języka norweskiego z 2005 wprowadziła do języka rodzaj wspólny
en będący połączeniem rodziaju męskiego i żeńskiego. W skrócie można używać rodzaju męskiego (wspólnego) do określania reczowników żeńskich
np.
Nie będzie błedem określenie
en gate/gat
en